Park...
Z dworu rozciąga się widok na wyspę, staw oraz na park, znajdujący się już za fosą. W parku znajduje się największe skupisko drzew pomnikowych w Polsce środkowej. Znajdziemy tam kilkusetletnie dęby. Na początku XX wieku w parku wypasano konie, ponieważ jeden z ostatnich właścicieli dworu (ostatni z rodu Tarnowskich) był ich pasjonatem i hodowcą. Jednak na początku lat 30 XX wieku majątek przeszedł w ręce Tadeusza Wierzchleyskiego. Nowy właściciel w roku 1934 rozpoczął przebudowę parku dworskiego, wynajmując w tym celu angielskiego ogrodnika.
Na polanie widokowej umieszczono klomb kwiatowy, a w jej narożnikach posadzono świerki, teren ogrodzono. W południowo-wschodnim narożniku parku w spróchniałym dębowym pniu powstała kapliczka św. Józefa. Rok przed wojną do parku włączono podmokłe tereny leśne (które jednak na początku XXI w. zostały przekazane lasom państwowym). Większość świerków została złamana pod naporem wiatru, jednak ostatni jeszcze trwa.
Staw i wyspa...
Przed Dworem w centralnym punkcie wyspy rośnie okazała kilkusetletnia lipa, mająca w obwodzie ponad 12 m. Widok z okien salonu na to drzewo jest niezapomniany.
Do wyspy od strony wschodniej przylega staw, utworzony kilkaset lat temu. Jest on zarybiony, a opiekę nad nim sprawuje lokalne stowarzyszenie wędkarzy, z którym współpracujemy. Jego okolica jest częściowo dzika, a częściowo przystosowano do wypoczynku. Staw zamieszkuje również wydra, a jakiś czas temu na obrzeżach parku żeremie założyły bobry. Liczne ptaki dają nam poranne koncerty, które pozostają w sercu na długo. Przyroda próbuje nam odebrać nasz staw, ale dzielnie się z nią zmagamy.
