Pierwsze Wzmianki
Nasz dworek, zbudowany z kilkusetletnich modrzewi, położony jest w Kliczkowie Małym, we wsi o pochodzeniu średniowiecznym. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1392.
Cytując: „Czasy pierwszych Piastów zapisują trzy powstające ksztelanie (…) oprócz mniejszych grodków, których ślady dotąd widnieją jak w (…) Kliczkowie Małym.”
Dobra należały do Kliczkowskich, następnie do Wiktorowskich, by w połowie XVI wieku stać się siedzibą rodu Tarnowskich na kilkaset lat. Ród ten herbu Jelita wywodzi się ze wsi Tarnówka.
Lokalizacja
Budynek Modrzewiowego Dworu pochodzący z początków XIX wieku został zlokalizowany na wyspie otoczonej fosą, która rozlewa się w staw. Swego czasu na naszą hektarową wyspę prowadziły trzy drogi, jedna z nich łączyła wyspę bezpośrednio z naszym parkiem krajobrazowym, w którym znajdziemy wiele drzew pomnikowych, w tym kilkusetletnie dęby. Dzisiaj na wyspę prowadzi jedna droga, przez groblę. Czyni to nasze założenie dworskie wyjątkowym, bo założeniem obronnym. Na naszej wyspie badacze znaleźli ślady poprzedniej siedziby dworskiej, pochodzącej prawdopodobnie z XVII w. i być może ufundowanej przez pierwszego znanego z imienia właściciela Kliczkowa z rodu Tarnowskich – Sebastiana.
W centralnym punkcie wyspy rośnie kilkusetletnia dwupienna lipa szerokolistana, o której wspomniano już w opisie majątku Tarnowskich pochodzącym z połowy XVIII w. Niesamowitym jest zdać sobie sprawę z tego, iż pod koroną tego ogromnego drzewa pomnikowego rozgrywały się losy miejscowych rodzin na przestrzeni kilkuset lat, a tym samym co najmniej kilkunastu pokoleń. W koronie naszej lipy mieszka wiele ptaków, które szczególne o poranku, dają nam niesamowite koncerty.
W Czasie i Po Wojnie
W czasie II wojny światowej dwór zajęli Niemcy. Na terenie parku pochowano niemieckiego zarządcę wsi. Po zakończeniu wojny majątek znalazł się w rękach państwa polskiego. W budynku kolejno znajdowała się szkoła, biblioteka, mieszkania dla nauczycieli, by w latach 90 podupaść całkowicie. Na początku lat 2000 w wyniku przetargu, dwór wszedł ponownie w posiadanie osób prywatnych.
Współcześnie
W latach 2003-2005 dwór, pod okiem konserwatora zabytków, przeszedł generalny remont. Konieczna była wymiana stropów (część belek udało się odzyskać). Modrzewiowe ściany zachowały się w doskonałym stanie, podobnie schody są oryginalne.
Cudownym jest, iż w czasie remontu mogliśmy porozmawiać o przedwojennej historii naszego dworku z najstarszymi mieszkańcami wsi, którzy pamiętali jeszcze czasy swojego dzieciństwa, a nawet czasy pracy na rzecz przedwojennych właścicieli. Ciarki przechodzą na wspomnienie ich opowieści przepełnionych radosną nostalgią. Dzięki Ich opowieściom mogliśmy odtworzyć życie dworu chociaż w małej cząstce.
Mamy nadzieję, iż odczują Państwo atmosferę tamtych dni. My cieszymy się nią od kilkunastu lat i postanowiliśmy podzielić się tym szczęściem.
